พ่อๆแม่ๆอย่างเรา ใช้จ่ายเงินมากมายเพื่อให้ลูกเล่นกีฬา เสียค่าเดินทาง ค่าอุปกรณ์ สละเวลาไปนั่งเฝ้าลูกซ้อม เดินทางไกลๆ พาลูกไปแข่งในวันหยุด
บางทีคนรอบตัวเขาสงสัย ว่าเราทำไปเพื่ออะไร ?..
แต่ถ้าท่านมีลูกเป็นนักฟุตบอล คำว่า ” นักกีฬาฟุตบอล ” มันก็ไม่ได้หมายความว่า ทุกคนจะต้องหวังว่าจะเล่นเป็นอาชีพ
ถ้าท่านมีลูกเล่นฟุตบอล หรือจะกีฬาอื่นๆ ท่านจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของลูกในทุกๆด้าน จากเด็กที่เอาแต่นั่งอยู่หน้าจอมือถือ เฝ้าหน้าจอคอมเพื่อเล่นเกมส์ ใช้ชีวิตแบบเด็กไปวันๆ ไม่มีเป้าหมายอะไร จากเด็กที่โดนฝนก็เป็นหวัด โดนแดดก็เป็นไข้ เจ็บป่วยแทบทุกเดือน
แต่..ถ้าเขาเล่นกีฬาเมื่อไหร่ ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป
จะเห็นเขาในมุมที่ แม้จะเหน็ดเหนื่อยกับการฝึก ที่พลาดซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า
แต่เขาไม่ยอมหยุด ไม่ล้มเลิก ยังคงทุ่มเทกับสิ่งที่ทำ…
“สอนให้เขารู้จักใช้ความพยายาม เพื่อทำให้สำเร็จ โดยที่เราไม่ต้องสอน”
พยายามที่จะกินอาหารที่มีประโยชน์มากขึ้น แม้จะไม่ชอบ มีบุคลิกที่ดีขึ้น มั่นใจตัวเองมากขึ้น…
“สอนให้เขารู้จักรักสุขภาพตัวเอง โดยที่เราไม่ต้องสอน”
และยอมทุ่มเท ใช้เวลาวันละหลายๆ ชั่วโมง ข้ามเดือนข้ามปี เพื่อพาตัวเองไปให้ถึงเป้าหมาย…
“สอนให้เขารู้จักตั้งเป้าหมายชีวิตให้ตัวเอง โดยที่เราไม่ต้องสอน”
เรียนรู้ที่จะพ่ายแพ้ และถ่อมตัวเมื่อชนะ…
“สอนให้เขาเรียนรู้การอยู่ร่วมกับสังคม โดยที่เราไม่ต้องสอน”
โดนฝนโดนแดด กลายเป็นเรื่องเล็ก เพราะเป้าหมายมันใหญ่กว่านั้นมาก…
“สอนให้เขารู้จักเรียงลำดับความสำคัญในชีวิต ฝ่าฟันทุกอุปสรรค
เพื่อพาตัวเองไปถึงเป้าหมายให้สำเร็จ โดยที่เราไม่ต้องสอน”
กีฬา มันพัฒนาทั้งร่างกาย และสร้างจิตใจให้แกร่ง..ไม่ว่าโตขึ้นเขาจะเป็นอะไร ทำอาชีพอะไร แต่กีฬา มันจะเป็นพื้นฐานที่อยู่ภายใน
….กับการที่พ่อแม่อย่างเราๆ จะต้องใช้จ่ายหมดไปกับการเล่นกีฬาของลูก หรือต้องสละเวลางาน
ผมว่ามันเป็นการลงทุนที่คุ้มค่ามากๆ
